Heeft U dat ook welleens: vergeten dat je iets hebt? Ik wel, zo was ik ook (bijna) vergeten dat er nog een site bestaat die wacht op een frisse update.
Na de laatste post is er in Évora een hele hoop gebeurd. Ik zal proberen bij het begin te beginnen, en niks over te slaan, maar ik beloof niks.
Na mijn 300 nm. tocht te hebben gemaakt, nog een hele hoop solo vluchten gemaakt. En een kleine 2 weken daarna mijn VFR pro-check gehaald. Voor de kenners: ik ben nu in het bezit van een PPL(A). Dat houd in dat ik nu voor privé doeleinden een vliegtuig mag besturen onder goede weersomstandigheden en alleen overdag. Met het behalen van mijn check, ben ik nu ook in het bezit van een kleine wing en eppauletten mèt streepje. Het begint steeds meer op een echt uniform te lijken!
Na nog wat uurtjes op de TB-200 te hebben gevlogen, wat sim-uurtjes te hebben gemaakt, groundschool en een Jeppesen cursus te hebben gehad, was het 3 weken geleden dan eindelijk zover om mijn eerste vlucht op de TB-20 te maken.
Een van de TB-20's van onze school.Wat een ongeloofelijk vet toestel is dat.. Hij verschilt niet heel veel van de TB-200. Het verschil zit hem in 50 Pk'tjes, 2 cilinders, fully IFR equiped, retractable gear en tot 40° flaps! Tevens ligt de kruissnelheid 20 knopen hoger en kun je zonder problemen toeren op een hoogte van 2,5 tot 3 kilometer hoogte!
Na eerst wat lokale vluchtjes in de omgeving van Évora te hebben gemaakt, om gewend te raken aan het toestel, was het vrijdag 14 juli eindelijk zover om mijn eerste IFR tripje te maken. Van Évora naar Cascais en weer terug.
Op Cascais 2 VOR-DME approaches mogen maken, om vervolgens via een visual circuit te landen.
Ik met de PH-SXB op Cascais.Na een cola-tje gedronken te hebben op het terras was het weer tijd om terug te gaan naar Évora.
De maandag en dinsdag erna heb ik nog een tripje gemaakt naar Faro (maandag) en Sevilla (dinsdag).
Faro was echt helemaal geweldig. Ondanks dat ik eertst 20 minuten in de holding werd gezet, mocht ik een VOR-DME approach maken en tussen een Transavia en een KLM kist landen. In een woord: "geweldig". Zeker als je een call krijgt van de toren met: "Diana 522 please expedite vacating, comercial traffic is on final."
Na de baan verlaten te hebben staat er een "follow-me" car op je te wachten die je naar je parkeerplekkie toe brengt, waar een marshaller staat te wachten om je precies op de goede plek neer te zetten. Dan krijg je toch het gevoel dat je met het echte werk bezig bent.
Het vluchtje naar Sevilla was ook leuk, totdat ik met de daling mocht beginnen. We hebben met de theorie wel geleerd dat als je last hebt van je oren het pijn kan doen als je met drukverschillen te maken krijgt, maar dat het zoveel zeer deed, heb ik die dag aan den lijve mogen ondervinden. Het leek wel alsof mijn rechteroor ervan zou kunnen springen. Ondanks de pijn heb ik toch nog een aardige ILS approach kunnen maken.
Helaas had de luchtverkeersleiding er geen behoefte aan als we nog een approach zouden maken, dus werd het meteen een full stop. Na een broodje gegeten te hebben zijn we weer naar de kist gegaan. Alle checks uitgevoerd, krijgen we van ATC geen startup clearance omdat ze onzo delay van het flightplan niet ontvangen hebben. Iets waar ze nogal moeilijk over deden. Na een hoop heen en weer gepraat (op een gegeven ongenblik maar in het Spaans door mijn instructeur), mochten we uiteindelijk toch weg. Maarja... Als je radios 20 minuten hebben aangestaan zit er niet meer genoeg prik in de accu om de motor nog te starten. Na 2 mislukte startpogingen hebben wij toch maar iemand gezocht met een GPU (bleek later toch extreem lastig te zijn om een passend aansluitstuk te vinden). Accu opgeladen, en uiteindelijk toch vertrokken.
Eenmaal in de lucht werd ons duidelijk dat een ander vliegtuig van school problemen had met zijn compassen, en daardoor niet zelf meer de weg kon vinden. Daarom hebben wij als een soort van "sleep-vlucht" moeten dienen, en is de andere kist achter ons aan gekacheld. Na een visuele landing te hebben gemaakt op Évora en de debriefing te hebben gedaan, was het tijd voor een welverdiende nachtrust.
Helaas was dit voor voorlopig mijn laaste vlucht. Ik heb nu al een week niet gevlogen, omdat ik het toch beter vond om na die pijn in mijn oor even langs de dokter te gaan. Deze dacht in eerste instantie aan oor-ontsteking, maar toen ik vrijdag terug moest komen, bleek er toch een klein gaatje in mijn rechtertrommelvlies te zitten.
Ik wacht nu nog steeds op een afspraak met de KNO-arts, maar aangezien iedereen op vakantie is, kan het nog wel even duren. Tot die tijd mag ik mij vermaken met de simulator!
Nog even wat foto's van de andere dingen die wij hier doen naast het vliegen..
Wachten in de brandende hitte op de solo's van de nieuwe klas. (geen commentaar op de zonnebril alsjeblieft :) )
Lekker in het zonnetje hangen aan het strand!Greetz Marnix
