Klaar!

Beste mensen.

Na zo'n beetje 3 maanden niks van me te laten horen. Hier dan maar mijn laatste opleidings-blog. Het heeft me in die drie maanden vooral aan tijd ontbroken om weer eens een blogje te maken. (en de kleine periodes dat ik tijd had ontbrak de zin een beetje)

Om de afgelopen drie maanden even in een vogelvlucht te doorlopen begin ik maar bij het begin (logisch hè!)
Alleer eerst heb ik mijn ME-examen (Multi-Engine) in Portugal gehaald. Dat houd in dat ik sindsdien voor alle doeleinden een meermotorig vliegtuig mag besturen in alle meteorologische condities!

Het examen ging niet zo lekker, maar desalniettemin vond mijn examinator dat ik geslaagd was. Ik was samen met de jongen die op het zelfde moment examen had, de laatste student in Portugal die nog door een Nederlandse examinator zijn uitgechekt. Daarna zijn alleen nog maar Portugese examinatoren aangewezen om examens af te nemen.

Een paar dagen daarvoor had ik mijn "wing uitreiking". Deze wing krijg je bij ons op school na het behalen van je CPL (zie vorige blog).
Wat ik toen nog niet wist en wat echt een hele grote varassing is geweest, was dat toen mijn instructeur mij naar voren riep om mijn wing op te spelden, hij vertelde dat er eigenlijk maar een man was die me mijn wing zou mogen opspelden. En dat was: MIJN VADER!!! En ja hoor.. Daar kwam die aangelopen...

Wat een verassing!!

Stiekem toch erg leuk dat mijn vader bij mijn wing-uitrijking is geweest.

De dag na mijn examen ben ik samem met mijn vader weer naar Nederland gegaan. Na een voorspoedige vlucht met TAP, landen we met slechts 10 min. vertraging op Schiphol. Vervolgens zijn we naar de bagage-band gegaan, waar na de mededeling: "All lugage TAP flight 605 unloaded" mijn koffer nog steeds niet was aangekomen. Dus nadat een medewerker van het afhandelingsbedrijf een rapportje had opgemaakt en vertelde dat mijn koffer zo spoedig mogelijk thuis zou worden bezorgt, zijn we naar de aankomsthal gegaan, waar een heel welkomscommitee stond te wachten! Erg leuk!

Na 2 weekjes (welverdiende) vakantie, was de tijd aangebroken om met het laatste gedeelte van de opleiding: de Multi Crew Coordination (MCC). Dit is een zes weekse cursus waarbij geleerd wordt hoe je moet werken in een cockpit met 2 piloten. De cursus bestond uit een aantal onderdelen:
- 2 weken Computer Based Training (hier leerden we alle ins en outs van de Boeing 737-300, dit vliegtuig wordt gebruikt om de cursus mee te volgen)
- 2 weken Computer Procedure Training (hierop leren we alle procedures voor het vliegen met het toestel)
- 3 dagen FMS training (Flight Managment System is een soort van boordcomputer van de B737) - 6 sessies van 4 uur op een full flight simulator. Het hoogtepunt van de opleiding. In Beek en Portugal had ik ook al in de sim gevlogen, maar die was statisch en had een erg slechte visual. Maar dat viel in het niet bij deze sim. Superrealisctish was het.

Na 5 goede sessies te hebben gevlogen met onze instructeur, was het bij de 6e sessie tijd geworden om het MCC-examen te doen. Ondanks dat ik een paar erg stomme fouten heb gemaakt, hebben zowel mijn MCC-partner als ik allebei het examen gehaald. Met andere woorden: ik heb de opleiding nu afgerond.
Ik moet nog even wachten op mijn brevetten, want mijn log-boek moet nog gecontroleerd worden, waarna de brevetten aangevraagd moeten worden.

Nu is de spannende tijd begonnen van het solliciteren... Brieven schrijven, CV's opsturen, bellen etc. etc. etc. Ik zal voor de time being eerst een ander baantje moeten zoeken, want ik merk na een week thuiszitten alweer dat dat niks voor mij is.

Ik houd jullie op de hoogte.

Greetz Marnix
P.S. Ik heb helaas geen foto's van de MCC cursus omdat fotograferen in het simulator center niet is toegestaan...

Seneca V

Goede Avond.

Allereerst moet ik weer even mijn excuses aan bieden voor het alweer te lang niet updaten van mijn site. Ik heb het afgelopen weken erg druk gehad, maar ik zal proberen alles wat er gebeurd is samen te vatten in deze blog.

Zoals jullie al weten, heb ik na het halen van mijn CPL en IR-rating de groundschool voor de Piper Seneca V gevolgd, en de eerste introductie simulator sessies gedaan.
Was een hoop leerwerk: een totaal andere kist, met daarbij totaal andere procedures. En natuurlijk alle emergencies voor het zogenaamde N-1, het vliegen op maar één motor.

Ondertussen heb ik alweer 13 en een half uur (van de in totaal 20 uur die je maakt) op de Seneca gemaakt. Het gaat dus best snel, en dat is maar goed ook. Want volgende week vrijdag (6 oktober) staat mijn examen al ingepland.

De eerste vluchtjes op de Seneca waren lokale vluchtjes die in het teken stonden van het leren kennen van de kist, zijn vlieg-eigenschappen en de nood-procedures. Ook heb ik een paar lesjes in het circuit gevlogen.

Vorige week vrijdag was het echter tijd voor mijn eerste navigatie trip met de Seneca. In eerste instantie zouden we (Jelle en ik, met Ortzi als instructeur) naar Malaga gaan. Maar door slecht weer en wat logistieke problemen ging de vlucht uiteindelijk naar Portimao en hebben we onze instrument procedures op Faro geoefend waar ik 2 keer een VORDME approach runway 10 mocht maken. Allebei N-1 en eentje single pilot.
Jeetje, wat is die kist snel. In de TB-20 heb je alle tijd om even rustig je approaches voor te bereiden, briefing te geven en checklisten te doen. Maar in de Seneca moet dat allemaal een stuk vlugger en is het heel belangrijk dat je met je acties al 2 stappen voor bent op het vliegtuig. De eerste approach liep hierdoor een beetje in de soep, wat dus vervolgens ook uitliep op een missed approach.

De 2e approach ging een stuk beter, ondanks dat de werk-druk een stuk hoger was, door het single pilot vliegen.
Na de approaches zijn we op 1000 voet direct naar Portimao gevlogen.

Op Portimao aangekomen, waren er nog nog een Seneca en een TB-20 van school.

2 dorstige Seneca's bij de tank

2 Seneca instructeurs (Alberto Sanchez en Ortzi Ardeo)

Jelle heeft ons vervolgens (via Faro) weer naar huis gebracht. Ook hij was een beetje verrast door de snelheid, waarmee de approach gevlogen werd.

Faro Int'l Airport met een Ryanair die in take off gaat

Afgelopen week heb ik een hoop sim-sessies gemaakt, nog wat circuit training gemaakt en gisteren is dan eindelijk gebeurd, waar we eigenlijk al de hele week op zaten te wachten. We hebben nachtgevlogen met de Seneca!
Tijdens de Faro trip van vorige week begon onze instructeur opeens te vertellen dat hij nog altijd wel eens met de Seneca naar zijn stad van herkomst, Bilbao, wilde gaan met de Seneca. En dat het helemaal mooi zou zijn als een deel van die vlucht bij nacht zou kunnen plaatsvinden. De vraag was dus of wij daar ook voor in waren, want volgens onze instructeur was onze "leer-curve" goed genoeg om zo'n trip te kunnen maken.
Jelle en ik konden daar natuurlijk geen nee tegen zeggen. Enige "maar" was dat het alleen nog even goedgekeurd moest worden door de Chief Flight Instructeur en Operations.
Nou... Dat hebben we geweten. We zouden in eerste instantie dinsdag vertrekken, maar dat is dus uiteindelijk donderdag geworden.
Het kwam erop neer, dat als er onderweg wat zou gebeuren we te ver van school zouden zitten om monteurs te sturen, mocht er wat kapot gaan. Uiteindelijk hebben we onze operations officer zo ver kunnen krijgen dat we de onderhouds-dienst op Bilbao mochten inschakelen als er iets aan de hand was.

De trip hadden we opgedeeld in 5 segmenten.
1. Évora - Salamanca - Valladolid
2. Valladolid - Vittoria - Bilbao
3. Bilbao - Bilbao
4. Bilbao - Pamplona
5. Pamplona - Évora

Leg 1: LPEV - LESA - LEVD

Deze leg werd door mij gevlogen. De vlucht zou overdag plaatsvinden. Ons plan was om een naar Valladolid te vliegen en onderweg een approach te maken op Salamanca. Het eerste stuk van Évora naar Salamanca was anderhalf uur cruisen op 6000 voet. Dat betekend autopilot aan, genieten van het uitzicht en een cola-tje drinken.
De approach op Salamanca was niet erg spectaculair. Een VORDME maar zonder moeilijke fratsen, op 6 miles final werd er alleen wel een engine failure gesimuleerd. Deze leverde voor de rest geen problemen op, en na de touch and go, missed approach procedure werd de vlucht naar Valladolid hervat.

Salamanca

Salamanca Airport

Het was ons al bekend dat er op Valladolid geen trainingsvluchten worden geaccepteerd, maar na telefonisch contact is ons verteld dat een stop voor re-fuelen geen probleem was, zolang we maar niet bleven hangen om approaches te oefenen.
Toen we zo'n 30 mijl voor Valladolid werden overgezet naar Valladolid Approach Control, werd ons verteld dat de ILS eruit lag en dat we een 2 NDB approach konden verwachten. Aangezien ik alles al had voorbereid voor de ILS approach moest ik alles weer omgooien, en om mezelf daar wat meer tijd voor te geven hebben we één (!) holding aangevraagd, voordat we met de approach konden beginnen. Dit hadden we beter niet kunnen doen, want met dit verzoek hadden we het bloed onder de nagels van de controller vandaan gehaald. Waar we het lef wel niet vandaan haalden, en dat nog zo duidelijk was gezegd dat we niet mochten trainen. Nu is het vrij normaal dat als een cockpit tijd nodig heeft om een approach te beginnen, of hoogte moet verliezen, de holding joint. Het kost de controller weinig extra moeite en het ergste was, dat er op dat moment helemaal geen overig verkeer op Valladolid was en die controller dus geen f*ck te doen had. Dus met de nodige stress alles opgezet voor de approach en meteen met de approach begonnen. Ook hierbij werd N-1 gesimuleerd.
Na een wat harde landing, zijn we naar het apron getaxied en hebben we de Quebec weer volgegooid.

Leg 2: LEVD - LEVT - LEBB

Deze leg werd gevlogen door Jelle. Toen we in take-off gingen was het net rond sunset, en deze vlucht is dus in de nacht gevlogen. Veel valt er niet over deze vlucht te vertellen. Ik heb achterin van het uitzicht genoten en wat foto's gemaakt, waarvan het grootste gedeelte is bewogen. Best jammer, maar mooie foto's maken in het donker is best lastig.

Take-off in Valladolid

En-route op flight level 080

Helaas is de approach die we op Vittoria hadden gepland een beetje in de soep gelopen, en hebben we die niet door kunnen zetten.

Op Bilbao heeft Jelle dit weer goed kunnen maken door 2 approaches te maken. 2 keer een VOR DME ILS DME. Best een leuke approach. Je vliegt redelijk veel over de stad heen. Wat een prachtig gezicht was.

Leg 3: LEBB - LEBB

Omdat we nog een klein uurtje over hadden voordat het vliegveld ging sluiten, heb ik nog een lokaal vluchtje Bilbao gemaakt, waarbij ik ook nog een keer de VOR DME ILS DME approach heb kunnen vliegen. Deze ging zonder failures en het draaide dan ook uit op mijn eerste ILS approach met 2 motoren en voledig op auto-pilot. Best apart om gewoon een approach te vliegen door af en toe op wat knopjes te drukken.

Ik bezig met de approach op Bilbao

Na een vrij nette approach heb ik het vliegtuig tussen de Boeings, Airbussen en MD's gepakeerd. Was best een grappig gezicht: zo'n kleine urt tussen de grote jongens.

Vervolgens zijn we door de vriend van de moeder van onze instruceur naar ons hotel gebracht, waar al met al maar 4 uurtjes hebben kunnen slapen, omdat 's ochtends om 5 uur onze instructeur ons weer ophaalde om naar het vliegveld te gaan.
Na een kop thee en een croissantje in de terminal te hebben genutigd wilden we naar onze kist gaan. Dat ging alleen wat minder makkelijk dan gepland. In mijn beste Spaans begreep ik dat we van te voren hadden moeten aankondigen dat we door de douane moesten ofzo. Hier waren wij niet van op de hoogte en na een preek van 5 minuten van de beamte van de "Guardia Civil" Moesten we een half uur wachten op onze pasjes. In die tijd zijn er maar liefst 7 hele crews door de douane gegaan. Wat trouwens ook niet zonder slag of stoot ging.
Bij een C/A van Lufthansa ging de pieper van het poortje af en hierop volgende een fouillering, die door de C/A niet als normaal werd ervaren, waarna de cockpit van de crew zich er mee ging bemoeien, waarop er nog een extra douanier kwam. Een heftige woorden wisseling die gelukkig met een sisser afliep.
Nadat we onze pasjes hadden gekregen hebben we eerst maar een delay gefiled, de meteo opgehaald en zijn we naar het vliegtuig gegaan.

Leg 4: LEBB - LEPP

Ook dit leg heb ik gevlogen. Overdag. Na eerst het vliegtuig getaxied te hebben naar het South-apron, hebben we gerefueld (op het North Apron was alleen JET A-1 te krijgen, geen AVGAS 100LL).

De Seneca in het vroege ochtend-glore

Ik bezig met mijn vluchtvoorbereiding

En zijn we opgestegen van runway 28. Al snel werden we direct PPL VOR geklaard en hebben ik daar een ILS DME gemaakt, gevolgd door een halve missed approach procedure.

Uitlopers van de Pyrineeën

Na een tijdje aan de oost kant van het veld te hebben gehangen om seperatie te geven aan een Iberia kist die visueel binnen kwam vallen.

Mist tussen de bergen bij Pamplona

Omdat er op Pamplona geen radar is, moet de seperatie geschieden door positieraporten van piloten, en dat geeft toch wel een apart sfeertje aan de r/t.
Na wat airwork (steep-turns en approach to stall in landing configuration) te hebben gemaakt werden we vervolgens geklaard voor de VOR DME approach op runway 15. Deze heb ik N-1 en single pilot moeten maken. Maar de approach liep lekker vloeiend en de landing was er ook een om trots op te zijn. Dit was qua sturen betreft het einde van de vlucht.

De Quebec staat er weer mooi bij op Pamplona


Leg 5 LEPP - LPEV

De laaste leg van de trip werd gevlogen door Jelle. Het zou de langste leg van de trip worden. In eerste instantie zouden we eerst nog een approach maken op Badajoz alvorens terug te keren naar Évora, maar omdat we en-route een tegenwind van ongeveer 30 knopen hadden, hadden we voor de extra approach geen tijd meer, en is het dus een direct Évora geworden. Ik heb tijdens deze trip de mooiste wolkenformaties langs zien komen.

Ik heb zelden zo'n heldere kleur blauw gezien

Zo zacht als de wolken zijn, zo hard zijn de bergen die ze bedekken

Ook ben ik tijdens deze vlucht gebriefd over de vluchten die ik heb gemaakt. Volgens de instructeur waren er op wat schoonheidsfoutjes na geen aan-, of opmerkingen over de vluchten en was ik volgens hem wel klaar voor het ME/IR examen van volgende week.
Na een visuele straight-in approach op Évora kwam er aan deze mooie, maar wel vermoeiende trip een einde.

Een vermoeide, maar zeer voldane crew aan het eind van hun trip

Volgende week moet ik nog 4 en een half uur vliegen en moet ik nog 4 LOFT (Line Orientated Flight Training) sessies in de sim doen. 2 als Pilot Flying en 2 als Pilot Non Flying, donderdag is een feestdag, dus dan zijn we vrij. Gaat nog best druk worden dus.

Ik ga nu genieten (lees: leren, studeren en uitrusten) van mijn aller-laaste weekend in Portugal. Als alles goed gaat tenminste.

Bon fim de semana.
Marnix

Eind TB-20... Seneca, here I come!

Goede morgen.

Zoals ik al gemeld had ben ik sinds afgelopen week in het bezit van een Commercial Pilot License met Instrument Rating, wat betekend dat ik nu voor commerciele doeleinden mag vliegen, zelfs in slechte weerscondities en 's nachts. Het enige nadeel. Ik mag nog geen vliegtuigen vliegen met meer dan één motor.

Om dat euvel te verhelpen begin ik vanaf maandag met de laatste fase van de opleiding hier in Portugal. Het volgende vliegtuig wat ik ga vliegen is de Piper Seneca V.

Seneca on short final rwy 01

Hij heeft
- 2 motoren van elk 220 Pk, met turbocharger
- plaats voor 6 inzittenden
- leren bekleding
- volledige autopilot. (Daar is Marnix heel blij mee!)
- en niet te vergeten... een minibar.

Zoals je kunt lezen is dit alweer een stukje meer vliegtuig dan de TB-20. Als het allemaal loopt zoals gepland, heb ik woensdag 4 oktober examen op de Seneca. En kom ik de 5e of 6e weer naar Nederland.

Ik heb nog wat foto's van de laatste weken TB-20 die ik nog met jullie wilde delen (and remember: klik op de foto voor een grotere afbeelding.)

Laatste CPL-training met Alvaro Quintano

Sunset boven Évora.

Voor de rest is er weinig te melden op het moment. Als er nieuws is laat ik U dat meteen horen!

Ate ja.
Marnix

CPL + IR

Goede Avond.

Allereerst mijn excusses voor het al een tijdje niet bijwerken van de site.
Dit komt omdat ik er de afgelopen tijd weinig tijd voor heb gehad, omdat er heel veel gevlogen werd en ik moest leren voor mijn examens.

"Examens?" hoor ik U al denken. "Hij komt toch pas over een maand tuis".
Inderdaad. Zoals het er nu naar uitziet, kom ik begin oktober naar huis.
Maar ik heb afgelopen week twee van de drie belangrijkste examens gehad. Ik ben afgelopen week geslaagd voor mijn Instrument Rating. Dat houdt in dat ik vanaf nu ook met slechte weersconsdities en 's nachts mag vliegen.

Vandaag ben ik geslaagd voor eigenlijk wel het meest belangrijke examen. Het Comercial Pilot License. Dat houdt in dat ik vanaf nu ook voor commerciele doeleinden mag vliegen. En ik dus vanaf vandaag officieel centjes mag verdienen met vliegen!

Morgen en vrijdag mag ik de theorie van het volgende toestel gaan bestuderen, waar ik maandag examen over heb. Dan ga ik eindelijk Multi-Engine vliegen! Ik heb er echt zin in.

Greetz Marnix

P.S. Morgen uitgebreid verslag over de examens en wat foto's. Ik ga nu eerst even vieren dat ik de examens heb gehaald.

Nachtvliegen

Goede middag,

Afgelopen dinsdag ben ik voor 3 nachten naar Santiago in Galicië (Noord Spanje) geweest om mijn wettelijk benodigde uurtjes nachtvliegen te krijgen.
Ondanks de zeer vermoeiende tijden was het heel erg gezellig, en hebben wij ons kostelijk vermaakt.
Veel valt er niet over te vertellen, ik denk dat de foto's meer dan genoeg zeggen.


Zoals je op sommige foto's kunt zien staat half Galicië in de fik. Best "scary".

Greetz Marnix.

P.S. Klik op de foto's voor een grotere afbeelding.

Tripjes

Buenos Dias.

Allereerst goed nieuws: Ik mag weer vliegen! Ik ben vorige week vrijdag naar de dokter geweest en het bleek dat het gaatje dat in mijn trommelvlies zat weer dicht is. Ik ben maandag dus weer begonnen met vliegen.
Maandag mocht ik terugvliegen van Badajoz (Spanje) naar Évora, nadat een andere studente op de heenweg haar Instrument Rating had gedaan (en gehaald). Na opgestegen te zijn op Badajoz heb ik daar eerst nog een ILS approach gevlogen om vervolgens direct Evora gedirigeert te worden. Na de debriefing was het ondertussen al 9 uur 's avonds geweest, en om het behalen van Kim haar IR even te vieren zijn we met z'n 2-en even lekker bij de Italiano wezen eten. Erg lekker.

Dinsdag ben ik samen met Monique naar Jerez (Spanje) gevlogen. Ook dit keer mocht ik terugvliegen. Ik heb die vlucht maar liefst 4 ILS approaches gemaakt (1 op Jerez en 3 op Faro) en 1 NDB approach op Évora. Op Faro was er op dat moment veel verkeer, dus moest ik een zo hoog mogelijke snelheid blijven handhaven. Dat betekend dus een approach vliegen met landingsgestel naar boven en geen flaps geselecteerd hebben. Je vliegt de ILS af met zo'n 150 knopen, waarna je met die snelheid ook nog even een lowpass maakt. GAAAAF.

Woensdag ben ik met mijn vaste trip-maatje (Filippe, een Portugese student) naar Sevilla (Spanje) geweest. Ik vloog heen, en ben via Badajoz gevlogen. Op Sevilla stond de vriendin van mijn instructeur te wachten. Dus na een drankje en een broodje genomen te hebben genomen in de personeelskantine op het vliegveld, zijn we met 4 mensen teruggekomen naar Évora. Filippe had zijn terugreis gepland via Faro, waar we nog een "low-pass" mochten maken. Doordat het al wat later op de avond was hadden we een schitterende sunset.

Sunset in Faro

Donderdag hadden we (Filippe en ik) een tripje naar Vigo (jaja.. ook in Spanje) Filippe vloog heen, en ik vloog terug.

Ik vlak voor vertrek op de achterbank

We hebben allebei een approach op Vigo en Porto mogen maken. Was voor mij voor het eerst dat ik over noord Portugal en noord Spanje heb gevlogen. Hele mooie omgeving. Bergen, groen en niet zo warm. Een stuk anders dan de bestemmingen begin deze week. Waar het op de vliegvelden gemiddeld zo'n 42°C was.

Ondergaande zon in Vigo

Op Vigo stond nog een super mooi vliegtuigje geparkeerd. Voor de kenners: een Bombardier Global Express BD-700.

De Bombardier op Vigo

Toen we 's avond aankwamen waren we nog net op tijd om de "wing-uitreiking" van de klassen AI 0505 en AI 0503 bij te wonen. Dat betekend eigenlijk niks meer dan de mensen die hun wing gehaald hebben even te feliciteren en daarna van het gratis bier te genieten. Was dus ook weer een gezellige avond.

Vrijdag ben ik in zonder andere student weer naar Sevilla geweest. Ik mocht dus heen en terug vliegen. Waarbij de terugvlucht single-pilot operation was. Das toch best heftig als je ook nog eens de R/T, het instellen van je radio's en altitude-calls zelf moet doen. Je leert er wel een hele hoop van. Maar aan het eind van je vlucht ben je kapot. Een van de dingen die ik geleerd heb is in Spanje dus niet heel aardig "Buenos Tardes" of iets van gelijke strekking over de R/T roepen.
IK: "Sevilla Approach, Buenos Tardes, Diana five zero eight"
Approach: "Diana cinco cero ocho, buonas tardes, identificado, subida al nivel ocho ceros"
Bij de toren precies hetzelfde liedje. Dus dat doe ik niet meer.
Op de heen weg heb ik op Faro nog een approach mogen maken, maar er was een overcast op 1000'. Heel mooi gezicht. Op de grond is het vies en grijs. Maar zodra je boven de wolken komt schijnt de zon, en ziet alles er weer mooi uit.

Bewolking op Faro

Om deze week even samen te vatten:
vlieguren: 13 uur en 30 minuten
Approaches: 10 ILS - approaches

4 NDB - approaches
2 VOR-DME approaches.

Zoals jullie zien gaat het allemaal best hard. Dinsdag, Woensdag en Donderdag ga ik nachtvliegen. Morgen naar Jerez. En als het allemaal gaat zoals gepland... Ben ik over 2 maandjes thuis!

Greetings Marnix

TB-20

Een hele goede middag.

Heeft U dat ook welleens: vergeten dat je iets hebt? Ik wel, zo was ik ook (bijna) vergeten dat er nog een site bestaat die wacht op een frisse update.

Na de laatste post is er in Évora een hele hoop gebeurd. Ik zal proberen bij het begin te beginnen, en niks over te slaan, maar ik beloof niks.

Na mijn 300 nm. tocht te hebben gemaakt, nog een hele hoop solo vluchten gemaakt. En een kleine 2 weken daarna mijn VFR pro-check gehaald. Voor de kenners: ik ben nu in het bezit van een PPL(A). Dat houd in dat ik nu voor privé doeleinden een vliegtuig mag besturen onder goede weersomstandigheden en alleen overdag. Met het behalen van mijn check, ben ik nu ook in het bezit van een kleine wing en eppauletten mèt streepje. Het begint steeds meer op een echt uniform te lijken!

Na nog wat uurtjes op de TB-200 te hebben gevlogen, wat sim-uurtjes te hebben gemaakt, groundschool en een Jeppesen cursus te hebben gehad, was het 3 weken geleden dan eindelijk zover om mijn eerste vlucht op de TB-20 te maken.

Een van de TB-20's van onze school.

Wat een ongeloofelijk vet toestel is dat.. Hij verschilt niet heel veel van de TB-200. Het verschil zit hem in 50 Pk'tjes, 2 cilinders, fully IFR equiped, retractable gear en tot 40° flaps! Tevens ligt de kruissnelheid 20 knopen hoger en kun je zonder problemen toeren op een hoogte van 2,5 tot 3 kilometer hoogte!

Na eerst wat lokale vluchtjes in de omgeving van Évora te hebben gemaakt, om gewend te raken aan het toestel, was het vrijdag 14 juli eindelijk zover om mijn eerste IFR tripje te maken. Van Évora naar Cascais en weer terug.
Op Cascais 2 VOR-DME approaches mogen maken, om vervolgens via een visual circuit te landen.

Ik met de PH-SXB op Cascais.

Na een cola-tje gedronken te hebben op het terras was het weer tijd om terug te gaan naar Évora.
De maandag en dinsdag erna heb ik nog een tripje gemaakt naar Faro (maandag) en Sevilla (dinsdag).
Faro was echt helemaal geweldig. Ondanks dat ik eertst 20 minuten in de holding werd gezet, mocht ik een VOR-DME approach maken en tussen een Transavia en een KLM kist landen. In een woord: "geweldig". Zeker als je een call krijgt van de toren met: "Diana 522 please expedite vacating, comercial traffic is on final."
Na de baan verlaten te hebben staat er een "follow-me" car op je te wachten die je naar je parkeerplekkie toe brengt, waar een marshaller staat te wachten om je precies op de goede plek neer te zetten. Dan krijg je toch het gevoel dat je met het echte werk bezig bent.

Het vluchtje naar Sevilla was ook leuk, totdat ik met de daling mocht beginnen. We hebben met de theorie wel geleerd dat als je last hebt van je oren het pijn kan doen als je met drukverschillen te maken krijgt, maar dat het zoveel zeer deed, heb ik die dag aan den lijve mogen ondervinden. Het leek wel alsof mijn rechteroor ervan zou kunnen springen. Ondanks de pijn heb ik toch nog een aardige ILS approach kunnen maken.
Helaas had de luchtverkeersleiding er geen behoefte aan als we nog een approach zouden maken, dus werd het meteen een full stop. Na een broodje gegeten te hebben zijn we weer naar de kist gegaan. Alle checks uitgevoerd, krijgen we van ATC geen startup clearance omdat ze onzo delay van het flightplan niet ontvangen hebben. Iets waar ze nogal moeilijk over deden. Na een hoop heen en weer gepraat (op een gegeven ongenblik maar in het Spaans door mijn instructeur), mochten we uiteindelijk toch weg. Maarja... Als je radios 20 minuten hebben aangestaan zit er niet meer genoeg prik in de accu om de motor nog te starten. Na 2 mislukte startpogingen hebben wij toch maar iemand gezocht met een GPU (bleek later toch extreem lastig te zijn om een passend aansluitstuk te vinden). Accu opgeladen, en uiteindelijk toch vertrokken.

Eenmaal in de lucht werd ons duidelijk dat een ander vliegtuig van school problemen had met zijn compassen, en daardoor niet zelf meer de weg kon vinden. Daarom hebben wij als een soort van "sleep-vlucht" moeten dienen, en is de andere kist achter ons aan gekacheld. Na een visuele landing te hebben gemaakt op Évora en de debriefing te hebben gedaan, was het tijd voor een welverdiende nachtrust.

Helaas was dit voor voorlopig mijn laaste vlucht. Ik heb nu al een week niet gevlogen, omdat ik het toch beter vond om na die pijn in mijn oor even langs de dokter te gaan. Deze dacht in eerste instantie aan oor-ontsteking, maar toen ik vrijdag terug moest komen, bleek er toch een klein gaatje in mijn rechtertrommelvlies te zitten.
Ik wacht nu nog steeds op een afspraak met de KNO-arts, maar aangezien iedereen op vakantie is, kan het nog wel even duren. Tot die tijd mag ik mij vermaken met de simulator!

Nog even wat foto's van de andere dingen die wij hier doen naast het vliegen..

Wachten in de brandende hitte op de solo's van de nieuwe klas. (geen commentaar op de zonnebril alsjeblieft :) )

Lekker in het zonnetje hangen aan het strand!

Greetz Marnix

De appel valt niet ver van de boom.

En onder het moto van "zo vader, zo zoon", de volgende foto...

Mijn vader in een MiG op zijn reisje in Oekraïne...

Greetings Marnix

Bom Dia...

Heeft U even?? Dit gaat namelijk een erg lang blogje worden. Ik heb lang niet geupdate en ik heb een hoop te vertellen...

Eerst de beloofde foto's van ons fantastisch dagje Lisboa!

Bij de Metro (lijkt stiekem wel op een mode-shot hè!?)

Me & the ladies

Me & the Bra's

Het zooitje ongeregeld wachtend op de tram.

Ook heb ik 2 weken geleden mijn GFC (General Flight Check) gehad, en gehaald. Dit is een examen wat wordt afgelegt nadat je 40 uur gevlogen hebt. Ik had een Spaanse examinator, die me (ondaks dat ik het zelf niet echt goed vond gaan), mij toch een standaard beoordeling heeft gegeven.

Ondertussen heb ik weer een nieuwe instructeur gekregen. Merissa Reis is de naam. Een Portugese van 27 jaar oud. Ik ben een van haar eerste studenten en ze doetr het best leuk. Jammer dat ik de laatste tijd bijna alleen maar solo vlieg, en haar dus eigenlijk alleen maar nodig heb voor de autorisatie van mijn vluchten :)

Ik vlieg op het moment heel veel. Zo ben ik vorige week maandag naar Badajoz in Spanje geweest. Je moet namelijk minimaal 1 keer tijdens de VFR fase op een gecontroleerd veld zijn geweest. Super leuk. Voor het eerst in mijn leven ben ik gecleard om te landen en op te stijgen.. Super vet..: "Diana two three niner, the wind is two niner zero with one five knots, runway three four, you're cleared to land."
Ik had op de heenweg naar Badajoz op de achterbank een andere student mee, die voor haar 75 uurs check nog even wat truckjes wilde afkijken...
Zitten we uiteindelijk lekker in de terminal van Badajoz een Cola-tje te drinken, staat er opeens een Seneca instructeur in uniform naast ons. Ik dacht nog bij mezelf: "wat gek, ik heb geen Seneca gezien en ook geen andere Diana's op de radio gehoord.
Bleek dat hij met een ATR 42 van Iberia vanuit Madrid (waar die woont) naar Badajoz was gekomen en eigenlijk op zoek zijn naar een lift naar Évora. Dus op de terugweg had ik 2 passagiers! Alleen het nadeeltje was dat het op Badajoz maar 42°C was, en dat de motor dat eigenlijk niet zo heel goed meer trekt. Uitendelijk zijn we na 20 minuten met gemiddeld 100'/sec, op 3000' aangekomen, vanwaar we rustig doorgekacheld zijn naar huis.

Afgelopen vrijdag was het dan tijd voor de grootste trip die je op de opleiding maakt. Mijn 300 nautische mijlen trip. Die mij van Évora naar Coimbra en Aveiro en vervolgens weer naar Évora bracht. Ik ben op die trip alleen iets heel stoms vergeten: namelijk het maken van wat leuke foto's. Sorrie sorrie sorrie.....
Coimbra is een heel gezellig, niet al te groot veldje, waar op het moment dat ik kwam, ze druk bezig waren met blusvliegtuigen, omdat een stuk van het bos bij Coimbra in de fik stond. Dat hield in dat ik even moest wachten met landen, tot de blusvliegtuigen weg waren. Op Coimbraheb ik het vliegtuig geparkeerd, uitgestapt, stempeltje gehaald, plasje gedaan en weer ingestapt om te vertrekken naar Aveiro.
Aveiro is een hele grote verlaten legerbasis, waar nu geen ene klap meer te beleven valt. Het ligt naast het strand, maar daar is alles mee gezegt. Er staan een paar hele grote hangars, maar daar staat niks in. Nadat ik 10 minuten zielig in mijn eentje stond te wachten, kwam er een autotje aangereden, met een mannetje die de beschiking had over een stempel en een sleutel voor de AVGAS pomp. Dus snel ge-refueld, stempeltje geregeld en hem weer gesmeerd daar. Wat was dat een trieste aangelegenheid zeg...
Op weg naar Évora een hele hoop verkeer op dezelfde hoogte tegen gekomen, dus er was geen tijd om te relaxen... Ik moest de hele tijd goed opletten of ik geen ander verkeer tegemoed zou komen.

Om dit te vieren zijn we afgelopen zaterdag met de jongens naar Aqualand gegaan. Ik was stiekem eigenlijk een beetje vergeten hoe vet het is om als een kip zonder kop van de ene naar de andere glijbaan rennen en dan zo hard mogelijk naar beneden te roetsjen... Ik heb nu alleen wel krassen op mijn rug en ongeloofelijke spierpijn in mijn nek, maarja... dat hoort erbij... Wil je weten waar ik over praat...

Krijg je er ook al zin in??

Vandaag 2 vluchtjes gemaakt, en zometeen mag ik nog even simmen... Gezellig, zo vaan 6 uur ´s ochtends tot half 10 ´s avonds op school zitten... Gelukkig is er internet!

Greetings Marnix.

P.S. Op mijn tweede vlucht van vandaag (solo diverteren), bleek mijn maag toch weer niet in staat om het voedsel gewoon op de plek te houden waar het hoort.. Zakje vol, vieze smaak in mijn mond.. Ik weet niet of ik dat vliegen allemaal wel zo leuk vind ;)
P.S.2. Er komt nog een Badajoz foto!

20 hrs check & Cross Country

Bon Tard,

Het is alweer 2 weken geleden dat ik voor het laatst de site heb geupload, dus bij deze maar weer een update uit het warme en zonnige zuiden.

Na mijn solo heb ik nog een solo vlucht en een vlucht met instructeur gemaakt, waarna het tijd was voor mijn 20 uurs check. Een examenvlucht, waarbij je moet laten zien dat je veilig met het vliegtuig en om kunt gaan, en veilig vliegt.
Ik had een Nederlandse instructeur die bij mij de test afnam, is stiekem toch wel fijn hoor, normaal Nederlands praten in de cockpit. (al blijven alle checks en calls natuurlijk in het engels!)
Mooie vlucht gemaakt. Steep-turns, Approaches to stall en 2 forced landings gemaakt in de area, waarna ik nog een flapless landing en een glide-in heb gemaakt op Évora. Alles ging lekker en ik had dan ook een goede beoordeling!

Afgelopen week elke dag een uurtje dual gevlogen in de area, om nog even de puntjes op de i te zetten voor het airwork. Ik heb elke keer hele goede scores gehaald! 't Vliegen heb ik nu wel onder de knie. Van de vlucht van vrijdag heb ik nog een paar foto's (ook hier geldt weer, op de foto klikken voor een grote afbeelding)

Er gaat niks boven een uurtje vliegen!

Dit was trouwens ook mijn laaste vluchtje met Costa zou later die middag blijven, want vanaf deze week vlieg ik met een Spanjaard: senhor Martinez. Hele toffe peer, die alleen wat moeite heeft om sommige engelse woorden goed uit te spreken :)

Gisteren heb ik 3 vluchtjes gemaakt. De eerste was gewoon in de area wat airwork. De 2e was mijn aller eerste navigatie vlucht. Ik ben naar het westen gevlogen, stukje parallel aan de kust en vervolgens weer terug. Die middag heb ik dezelfde trip solo mogen doen!
En vandaag was het dan de beurt voor mijn eerste cross country vlucht. Vanochtend ben ik om 7:00 uur met instructeur vertrokken richting Portimao. Een badplaats in de Algarve, dicht bij Faro! Super leuk om een navigatie plan te maken, hem te vliegen en pricies uit te komen waar je bedoelt had!
Morgen mag ik het solo proberen. Ik zal mijn foto toestel meenemen.. Kijken of ik leuke plaatjes kan schieten.

Afgelopen zaterdag zijn we met zijn zesses, de vriend van Marieke en de vriendin van Rintje naar Lisabon geweest. Geweldige stad! Nieuwe schoenen, polo en schoudertas gekocht. Kost wat, maarja moet kunnen af en toe toch?
Paar hele leuke foto's gemaakt, komen nog!

Voor de rest heb ik weinig te melden.

Greetings Marnix

Solo!!

Vaandaag was het dan na 14 vlieguren eindelijk zover… Ik mocht voor de eerste keer solo vliegen… Helemaal in mijn eentje.

Ik stond om 7:00 uur op het rooster, dus ik netjes mijn wekker (telefoon) om 4:45 uur gezet. Ging daar vanochtend opeens de hotel telefoon… Ik opnemen: - “Ja.. met Marnix.”
- “Ja met Jelle. Hey Marnix, kom jij nog of ben je ziek?”
- “Hè,… Waar heb jij het over (ik kijk ondertussen op mijn horloge… 7:00 uur!)… G*DVE(@&$&)@$*&)!*#&&@!^&#^!
- “He Marnix... ik sta nu naast mr. Costa... Wil je even zeggen wat er gebeurd is?
- “Ja geef maar even dan”
- “Good morning, Costa speaking”
- “Good morning mr. Costa. Marnix speaking, I’ve some horrible news: my phone quit this night and that’s also my alarm clock...
- “OK, no problem, what do you want to do now?”
- “I can be at the airport within an hour, I don’t know if it’s still possible to fly then, but I can give it a try…”
- “OK dress yourself and come to the airport with the speed of light”.
- “OK, I’m one my way… See you in an hour”.
- “See you”…

Dat was dus een lekker begin van de ochtend. Ondertussen was mijn roomy ook al wakker geworden en zijn we beide als een speer aangekleed en naar het vliegveld gescheurd. Toen ik om half 8 bij operations aan kwam, zat mijn instructeur achter een computer en zei hij dat ik onmiddellijk naar mijn vliegtuig toe moest gaan. Dus ik pak mijn “knee-board”, VFR-kaart, headset en papieren van het vliegtuig en begin met de walk around. Net als ik hiermee klaar ben, komt mijn instructeur aan lopen die plaatsneemt in het toestel, als ik nog even het papiertje waarop staat dat ik het toestel heb goedgekeurd om te vliegen naar de onderhoudsdienst breng. Terug bij het vliegtuig verkondigt Costa dat hij het niet zo erg vind, omdat het zichzelf ook nog wel eens wil overkomen (het verslapen dan). Met een klein uurtje vertraging start ik de motor en taxi naar holding point runway 01. Daar moeten nog de laatste checks gedaan worden. Hier komt echter een probleem met de toerenteller naar boven, deze geeft namelijk een veel te hoge waarde aan. Costa probeert door het gas een paar keer helemaal open te zetten en weer dicht te gooien de toerenteller weer op orde te brengen. Dit hielp alleen niet, dus zat er niks anders op dan terug te gaan en het vliegtuig bij maintenance achter te laten:…”Diana 132, holding position runway 01 request taxi to the hanger via Sierra due to technical malfunctions.” Ik dacht nog bij mezelf: “Er is wel iets wat mijn erg probeert te dwarsbomen vandaag”. Vliegtuig voor de hangar neer gezet, maintenance erbij geroepen, vliegtuig opnieuw gestart om het probleem te laten zien… doet hij het ineens weer normaal… Erg raar, maar dat scheelt in ieder geval weer een hoop tijd (hoeven we niet een ander vliegtuig klaar te maken) Dus weer ingestapt, naar de runway getaxied en alsnog (nu met bijna anderhalf uur vertraging) opgestegen. Eerst heb ik met mijn instructeur nog een uurtje “touch and go’s” gemaakt. Waarna hij naar de zesde landing zei: “OK , make it a full stop now”. Dus ik naar de school getaxied, waar Costa na mij nog even een hart onder de riem gestoken te hebben uitstapt en zegt: “You know what to do, and I know you can do it”

Ik vervolgens dus in mijn eentje (!) naar de baan getaxied. De radiotelefonie gedaan: “Diana 133 approaching holding position runway 01, ready for departure”. “Diana 133 runway 01 is clear, the wind is calm, take off at own discretion”. “Taking off runway 01, Diana 133”. En daar ging die…

Tijdens het roteren dacht ik nog: “wat voelt dat vliegtuig raar aan”. Maar toen ik op 200 voet mijn “flaps up” wilde selecteren bleek dus waarom… Ik was vergeten om voor het opstijgen “flaps take off” te selecteren. Een lekker begin van mijn eerste solovlucht dus.

Na 2 touch en go’s was het tijd voor mijn full stop. Toen ik bij de parking position aankwam, stond mijn instructeur daar klaar om me te marshallen.

En daar werd Marnix netjes binnen gemarshald (je kunt op de foto's klikken voor een grote versie!)

Na de “after-parking checklist” stapte ik uit, en werd ik door een hoop mensen gefeliciteerd!

Felicitaties allom

Na de papier-winkel nog even op orde gemaakt te hebben, werd ook ik het slachtoffer van de tradities, die ik in mijn vorige blog besproken heb: stropdas eraf en natspuiten. Aangezien de tuinslang is aangesloten op de brandkraan, komt er een vrij sterke straal uit de slang en als ze dan in je gezicht gaan spuiten, doet dat best zeer.

Stropdas eraf!

Natgespoten worden door je instructeur is op zo'n moment wel leuk!

Maar in je gezicht voelt het toch niet zo lekker

Na deze koude douche was het tijd voor een warme douche en schone kleren aan te trekken.
Hierna heb ik nog een de-briefing gehad, waarbij ik tot nu toe de beste beoordeling tot zover heb gekregen… Drie Standard plus en een Above standard (hoogste beoordeling die je kunt krijgen!)

Om het feestje helemaal compleet te maken zijn we vanavond bij de tapas-bar wezen eten met de “basic six”. Super gezellig en super lekker.

Als mensen zich trouwens afvragen: "hoe komt die jongen zo bruin, volgt hieronder het antwoord:

Drie dagen onafgebroken bij het zwembad hangen is echt super verwend (maar wel lekker!)

Morgen mag ik meteen anderhalf uur solo in de area vliegen... Ik zal kijken of ik dan wat leuke foto’s kan maken…

I’ll keep you in touch

Greetings van de jongen die al de hele dag met een big smile op zijn kop rondloopt :)