Solo!!

Vaandaag was het dan na 14 vlieguren eindelijk zover… Ik mocht voor de eerste keer solo vliegen… Helemaal in mijn eentje.

Ik stond om 7:00 uur op het rooster, dus ik netjes mijn wekker (telefoon) om 4:45 uur gezet. Ging daar vanochtend opeens de hotel telefoon… Ik opnemen: - “Ja.. met Marnix.”
- “Ja met Jelle. Hey Marnix, kom jij nog of ben je ziek?”
- “Hè,… Waar heb jij het over (ik kijk ondertussen op mijn horloge… 7:00 uur!)… G*DVE(@&$&)@$*&)!*#&&@!^&#^!
- “He Marnix... ik sta nu naast mr. Costa... Wil je even zeggen wat er gebeurd is?
- “Ja geef maar even dan”
- “Good morning, Costa speaking”
- “Good morning mr. Costa. Marnix speaking, I’ve some horrible news: my phone quit this night and that’s also my alarm clock...
- “OK, no problem, what do you want to do now?”
- “I can be at the airport within an hour, I don’t know if it’s still possible to fly then, but I can give it a try…”
- “OK dress yourself and come to the airport with the speed of light”.
- “OK, I’m one my way… See you in an hour”.
- “See you”…

Dat was dus een lekker begin van de ochtend. Ondertussen was mijn roomy ook al wakker geworden en zijn we beide als een speer aangekleed en naar het vliegveld gescheurd. Toen ik om half 8 bij operations aan kwam, zat mijn instructeur achter een computer en zei hij dat ik onmiddellijk naar mijn vliegtuig toe moest gaan. Dus ik pak mijn “knee-board”, VFR-kaart, headset en papieren van het vliegtuig en begin met de walk around. Net als ik hiermee klaar ben, komt mijn instructeur aan lopen die plaatsneemt in het toestel, als ik nog even het papiertje waarop staat dat ik het toestel heb goedgekeurd om te vliegen naar de onderhoudsdienst breng. Terug bij het vliegtuig verkondigt Costa dat hij het niet zo erg vind, omdat het zichzelf ook nog wel eens wil overkomen (het verslapen dan). Met een klein uurtje vertraging start ik de motor en taxi naar holding point runway 01. Daar moeten nog de laatste checks gedaan worden. Hier komt echter een probleem met de toerenteller naar boven, deze geeft namelijk een veel te hoge waarde aan. Costa probeert door het gas een paar keer helemaal open te zetten en weer dicht te gooien de toerenteller weer op orde te brengen. Dit hielp alleen niet, dus zat er niks anders op dan terug te gaan en het vliegtuig bij maintenance achter te laten:…”Diana 132, holding position runway 01 request taxi to the hanger via Sierra due to technical malfunctions.” Ik dacht nog bij mezelf: “Er is wel iets wat mijn erg probeert te dwarsbomen vandaag”. Vliegtuig voor de hangar neer gezet, maintenance erbij geroepen, vliegtuig opnieuw gestart om het probleem te laten zien… doet hij het ineens weer normaal… Erg raar, maar dat scheelt in ieder geval weer een hoop tijd (hoeven we niet een ander vliegtuig klaar te maken) Dus weer ingestapt, naar de runway getaxied en alsnog (nu met bijna anderhalf uur vertraging) opgestegen. Eerst heb ik met mijn instructeur nog een uurtje “touch and go’s” gemaakt. Waarna hij naar de zesde landing zei: “OK , make it a full stop now”. Dus ik naar de school getaxied, waar Costa na mij nog even een hart onder de riem gestoken te hebben uitstapt en zegt: “You know what to do, and I know you can do it”

Ik vervolgens dus in mijn eentje (!) naar de baan getaxied. De radiotelefonie gedaan: “Diana 133 approaching holding position runway 01, ready for departure”. “Diana 133 runway 01 is clear, the wind is calm, take off at own discretion”. “Taking off runway 01, Diana 133”. En daar ging die…

Tijdens het roteren dacht ik nog: “wat voelt dat vliegtuig raar aan”. Maar toen ik op 200 voet mijn “flaps up” wilde selecteren bleek dus waarom… Ik was vergeten om voor het opstijgen “flaps take off” te selecteren. Een lekker begin van mijn eerste solovlucht dus.

Na 2 touch en go’s was het tijd voor mijn full stop. Toen ik bij de parking position aankwam, stond mijn instructeur daar klaar om me te marshallen.

En daar werd Marnix netjes binnen gemarshald (je kunt op de foto's klikken voor een grote versie!)

Na de “after-parking checklist” stapte ik uit, en werd ik door een hoop mensen gefeliciteerd!

Felicitaties allom

Na de papier-winkel nog even op orde gemaakt te hebben, werd ook ik het slachtoffer van de tradities, die ik in mijn vorige blog besproken heb: stropdas eraf en natspuiten. Aangezien de tuinslang is aangesloten op de brandkraan, komt er een vrij sterke straal uit de slang en als ze dan in je gezicht gaan spuiten, doet dat best zeer.

Stropdas eraf!

Natgespoten worden door je instructeur is op zo'n moment wel leuk!

Maar in je gezicht voelt het toch niet zo lekker

Na deze koude douche was het tijd voor een warme douche en schone kleren aan te trekken.
Hierna heb ik nog een de-briefing gehad, waarbij ik tot nu toe de beste beoordeling tot zover heb gekregen… Drie Standard plus en een Above standard (hoogste beoordeling die je kunt krijgen!)

Om het feestje helemaal compleet te maken zijn we vanavond bij de tapas-bar wezen eten met de “basic six”. Super gezellig en super lekker.

Als mensen zich trouwens afvragen: "hoe komt die jongen zo bruin, volgt hieronder het antwoord:

Drie dagen onafgebroken bij het zwembad hangen is echt super verwend (maar wel lekker!)

Morgen mag ik meteen anderhalf uur solo in de area vliegen... Ik zal kijken of ik dan wat leuke foto’s kan maken…

I’ll keep you in touch

Greetings van de jongen die al de hele dag met een big smile op zijn kop rondloopt :)