Bom Dia.

Vandaag was het dan eindelijk zover… Ik mocht gaan vliegen.

Na om half 11 op school gearriveerd te zijn, ben ik begonnen met de vluchtplanning. Dat houdt in Mass & Balance maken, vluchtplan maken en faxen naar de luchtverkeersleiding, het weer checken en kijken of er nog “NOTAMS” waren voor onze vlucht. Een NOTAM is een afkorting voor NOtice To AirMan. Dat zijn een soort mededelingen over belangrijke zaken die je moet weten als je gaat vliegen. Denk hierbij aan stukken luchtruim die worden afgesloten omdat de luchtmacht er gaat oefenen of mededelingen over parachute springers. Nadat ik dit allemaal gedaan had, liet ik alles nog even goedkeuren door de instructeur.

Daarna werd het tijd voor de zogenaamde walk-around. Hierbij maak je een rondje om het vliegtuig om te kijken of alles in orde is. Zit alles vast, zijn alle luchtopeningen open, zijn de beschermhoezen van de statische poorten afgehaald enz.

Toen werd het tijd voor mijn eerste “radiocheck”. Hierbij maak je contact met de toren om te kijken of je radio het wel goed doet. Kun jij goed zenden en kun je goed ontvangen. Na deze radiocheck gingen we de motor starten, een taxi clearance aan te vragen en naar de baan te taxiën, wat nog niet zo makkelijk is.

Na de take-off checklist, gingen we oplijnen met de baan, gooide we het gas open en daar ging die dan.

Na een vrij turbulent vluchtje (jaja, het kotszakje heeft het moeten ontgelden) kwamen we weer terug op Evora Airfield. Na het taxiën naar de parkeerplaats, werd het tijd voor de laatste checklists en de debriefing. Dit is een praatje met je instructeur waarin je een evaluatie van de vlucht maakt met aan,- en opmerkingen voor de volgende vlucht. Hierin werd mede gedeeld dat alles goed was verlopen en dat ik de volgende vlucht (die al voor morgen op het programma staat by the way) alles zelf moet gaan doen! Dat wordt straks nog even studeren dus.

Al met al heb ik dus een schitterende dag gehad. Het was een beetje jammer dat ik halverwege de vlucht een beetje misselijk begon te worden. Ik begon namelijk opeens een beetje bleek te worden en mijn instructeur vroeg: “Marnieks, aren’t you feeling very well?” Toen ik zei dat ik wel een beetje misselijk was en mijn lunch naar boven voelde komen, begon hij hard naar een zakje te zoeken. “If you’re going to start to throw before I find a bag, you may clean the whole aircraft” zei meneer Costa. Dus ik probeerde uit alle macht het eten binnen te houden, wat niet helemaal lukte en daarom 2 keer een zure hap weer door moest slikken. Meneer Costa kon zo snel geen zakje vinden, dus zei hij tegen onze passagier (een instructeur in opleiding) dat hij het zakje waar de gebruiksaanwijzing van de GPS in zit maar moest pakken, en dat ik die wel mocht gebruiken als kotszakje. Zo gezegd zo gedaan.

Maar dat ik zo misselijk werd kwam volgens de instructeur dat ik te veel naar mijn instrumenten keek, en dat ik veel meer naar buiten moet kijken. Dat zullen we dus maar onthouden!

Voor de rest was het superleuk en ik kijk nu al vooruit naar morgen!

Bon noit e te manhan.
Marnix